Where’s Yulo when we were   the ‘blackeye’ of Olympics? 

By Alex P. Vidal 

“An Olympic medal is the greatest achievement and honor that can be received by an athlete. I would swap any World Title to have won gold at the Olympics.” Jeff Fenech (Australian boxer, 1984 Summer Olympics)

CARLOS Edriel Yulo was eight months old (he was born February 16, 2000) when the Philippines suffered one of its worst performances in the history of the World Olympic Games: a zero medal at the 2000 Summer Olympics in Sydney, Australia.

We were supposed to enjoy a paradigm shift in the country’s sports development program in the new millennium, and the 2000 Sydney Olympics would have been our widest window of opportunity to showcase how advanced and well-developed have we gone since the much-ballyhooed introduction of the “spirit of Olympism” in the Philippines.

In Sydney, we ended up as the “blackeye” of the World Olympic Games.

Celso Dayrit, who passed away two years ago at 69, nearly resigned as Philippine Olympic Committee (POC) chairman because of embarrassment. He had falsely predicted either Donald Geisler of taekwondo (men’s 80 kg) or Danilo Lerio of boxing (men’s 48 kg) to win the Philippines’ first gold medal after 16 Olympic Games appearances since 1924.

Twelve years earlier or three World Olympic Games before the ill-fated Sydney Olympics, the Philippines went home from the 1988 Seoul Olympics with a single medal: a bronze courtesy of lighflyweight Ilonggo boxer Leopoldo Serrantes. Of the 159 nations, we finished 46th because of that lone medal.

-o0o-

Dayrit and other past Philippine sports leaders who had fantasized non-stop about an Olympic gold medal for the country were no longer there when the greatest Filipino athlete of all time Carlos Edriel Yulo pocketed not one but two gold medals in gymnastics one after another in scintillating performances at Paris’ Bercy Arena.

Yulo’s two-gold haul in gymnastics did not only restore our pride as Filipinos in the world stage. His record-breaking performances have put him on the pedestal with nine other great male gymnasts in the history of the World Olympic games.

We are now being saluted and admired as a “small but terrible” Southeast Asian country and, for a while, was top 20 in the world in medal tally (which could change as more medals from other countries in other events arrived as of this writing).

He is the only Asian athlete in the list of the world’s greatest Olympic gymnastics champions.

He is now in the elite company of Nikolai Andrianov, Soviet Union: 15 (7 gold, 5 silver, 3 bronze); Boris Shakhlin, Soviet Union: 13 (7 gold, 4 silver, 2 bronze); Takashi Ono, Japan: 13 (5 gold, 4 silver, 4 bronze); Sawao Kato, Japan: 12 (8 gold, 3 silver, 1 bronze); Alexei Nemov, Russia: 12 (4 gold, 2 silver, 6 bronze); Viktor Chukarin, Soviet Union: 11 (7 gold, 3 silver, 1 bronze); Akinori Nakayama, Japan: 10 (6 gold, 2 silver, 2 bronze); Vitaly Scherbo, Belarus/Unified Team: 10 (6 gold, 4 bronze); and Alexander Dityatin, Soviet Union: 10 (3 gold, 6 silver, 1 bronze).

-o0o-

(Ikalima-0005 nga binalaybay sa serye nga Pamatasan, ginsulat ni Ambassador Leo Tito L. Ausan, Jr., sang kaagahon sang ika-31 sang Hulyo, 2024, sa, Dhaka, Bangladesh.)

PINANILAGAN 

I 

Si Alan nga akon abyan, 

Kubos nga pamilya ang iya ginmat-an, 

Walâ makatuon, apang may pinanilagan, 

Ganî sa kabuhî kag sa sining Kalibutan, 

Nangin mapalaron siya kag may naaputan, 

Nga lain gid kon ikaw ang may tinun-an, 

Nga ang katamad, walâ sang igadulot nga kaayuhan, 

Kag may igadulot gid ang mangin mapisan, 

Sa mga sini siya nagasandig kag nagapati, sunô sa iya pinanilagan, 

Ganî iya ginpilit kag ginhimakasan, 

Nga bisan masakit sa ulo, mabudlay, kag makapoy, siya makaangkon sang tinun-an, 

II 

Sa kaluoy sang Mahal nga Diyos 

Sa subong sini si Alan, isa na, ka “seaman”, 

Nakatakas na sa kaimulon nga tuman, 

Kag madamû na nga pungsod ang iya nakadtuan, 

Ang Iya mga himatâ, iya pa nga napangbuligan, 

Apang ayhan sang panulay, siya ginkunsaran, 

Sa subong, kay maayo na  gawa ang iya pangabuhi, 

Masami nga yara na lang ining akon abyan nga si Alan, 

Naga-istambay upod ang iya kaabyanan, sa isa ka ilimnan, 

Kag nangin palahubog siya sang tuman tubtob, nga sang pagkamaoy siya na ang gintubuan, 

Kag tagsa siya nga magmaoy, naga kadulâ ang iya tanan nga kaabyanan kag pinanilagan, 

Kalakip na sini, ang iya mga tinun-an, 

Ganî ang nakakilala sa iya nga mga tigulang, 

Kon siya ganî ang magmaoy, naga sambit, 

BISAN WALÂ SANG TINUN-AN KON MAY PINANILAGAN! 

Isa sadto  ka hapon, si Alan nga akon abyan nga seaman, 

Nagmaneho gid sang iya salakyan, bisan siya ang langô kaayo kag halin sa ilimnan, 

Ganî, walâ siya makadangat pauli sa ila nga puluy-an, 

Sang pagkaaga sadto ato sa kanal sa kilid sang dalan, siya ang nasapwan na lang, 

Nagaungad sa mga ilahas nga alusiman, 

Kay may nasapding siya galî, patay,  sa binit sang dalan, 

Sa iya nga pagpauli nga duha ka tinuga nga nagapulupamasyar lang, 

Ako subong naluoy sang labi kay Alan, 

Kay ato siya ginalupot subong sa isa naton ka bilangguan, 

Sa iya ako gid ang nanugonan. 

Kay tanî, bisan walâ siya sang mataas nga tinun-an, siya ang may pinanilagan man, 

Apang  ini tanan nadulâ kag nabale walâ lang,  sang mabuyo na siya sa ilimnan, 

Sang iya na maangkon ang kwarta kag sa kabuhî katawhayan! 

KABAY PA NGA SA INING INAGIHAN NI ALAN, MAKATUON KITA TANAN! 

SUBONG SA AKON PAG-ISAHANON, AKON MASAMI MADUMDUMAN, 

NGA AYHAN SA KABUHI, INDÎ BASTANTE ANG MAY TINUN-AN KAG PINANILAGAN LANG, 

KINAHANGLAN MAN INI NGA PAGAUPDAN, SANG PAGTOO SA MAKAAKÔ KAG MANUNUGA SINING KALIBUTAN, 

NGA SIGURO KON MAY YARÂ SINI,  ANG ABYAN KO NGA SI ALAN, 

WALÂ SIYA MAG-UNGAD SA MGA ILAHAS NGA ALUSIMAN SA KILID SANG DALAN..ANG MASADYA SINI SUBONG NAGKALADULÂ NA ANG IYA MGA ABYAN SA ILIMNAN, NGA ANG ILA INUM, IYA NGA GINAPANGBAYRAN!.. 

(The author, who is now based in New York City, used to be the editor of two daily newspapers in Iloilo.—Ed)